İş Hukuku, iş konusunda işçi ve işveren kişi ya da kurumlar arasındaki ilişkileri yasa ve kanunlar çerçevesinde inceleyen hukuk dalı olarak nitelendirilmektedir. İşçinin işveren karşısında haklarının ve emeğinin sömürülmesi, hak ihlallerinin yapılması gibi işle bağlantılı oluşabilecek sorunların engellenmesini temel alan hukuk dalı olarak bilinir. İşçi ve işvereni arasında oluşabilecek uyum dışı eylemlerde, çalışanın haklarını iş kanunları kapsamında korumayı amaç edinmiş olan davalar, iş mahkemelerinde görülmektedir. İş hukuku adı altında görülen davalar bireysel iş hukuku ve toplu iş hukuku şeklinde ikiye ayrılarak incelenmektedir.

Bireysel iş hukuku genellikle küçük işletmeler ve çalışanlarının arasındaki hizmet sözleşmeleri, çalışma koşulları; ikramiye, komisyon, tazminat ve ek ödemeler gibi ekonomik durumları, ayrıca sosyal haklar ve işten ayrılma konularını kapsam altına almaktadır. Toplu iş hukuku ise büyük işletmelerde görülen işçi ve işveren arasındaki anlaşmazlıkları konu almaktadır.

İş kanunu kapsamında işverenin işçinin işgücünü kötüye kullanmasını önlemek öncelikli amaçtır. İş hukuku, çalışanların kişiliğine öncelik vermektedir. Ayrıca, genellikle özel hukuk standartlarını içermesi nedeniyle özel hukukun alt başlıkları arasında yer alırken çalışan ve işveren arasındaki ilişkilerin düzenlenmesine devletin müdahale ediyor olması bu hukuk dalını karma hukuk özelliği ile bağdaştırmaktadır.